cd Wilco - Kicking Television: Live in Chicago

Wilco | Kicking Television: Live in Chicago

Halleluja: live is Wilco nog beter!   

Tekst: Jelle Schuilenburg

Publicatiedatum: 16 december 2005

verhaal is inmiddels bekend: in 1994 geven de twee drijvende krachten achter de Amerikaanse countryrockband Uncelo Tupelo de brui aan hun partnerschap. De één, Jay Farrar, richt de groep Son Volt op, terwijl de ander, Jeff Tweedy, de band Wilco begint. Vijf albums en tien jaar verder is Wilco uitgegroeid tot een essentiële band binnen het americana genre. Hoogste tijd dus voor een (dubbel!) live album zullen Tweedy & co gedacht hebben.
Kicking Television: Live in Chicago kent een vrij ingetogen start. De schitterende opener 'Misunderstood' is afkomstig van de bands meesterwerk Being There uit 1996, terwijl ook nummers van de andere studioplaten voorbij komen. In het begin van deze concertregistratie, eerder dit jaar opgenomen tijdens een show in hun woonplaats Chicago, horen we vooral frontman Tweedy aan het werk. Zijn akoestische gitaar en nauwelijks gearticuleerde, maar des te sfeervollere zangstem bepalen het geluid.
Naar mate de plaat vordert, gaat het tempo van de nummers omhoog, al blijft de basis van iedere song de gitaar en stem van Tweedy. De inbreng van de vijf instrumentalisten: gitaar, bas, drums, keyboard/ gitaar en keyboards/ piano neemt toe en dit betaald zich direct uit. Met name op de tweede cd horen we een geweldig goed op elkaar ingespeelde band, die de middenweg tussen americana en gitaarrock verkent. De link met de grote countryrockbands uit de zestiger en zeventiger jaren als Grateful Dead, The Band en The Flying Burritho Brothers is dan ook snel gelegd.
Ondanks deze roots klinkt Wilco alles behalve gedateerd. De heren zijn namelijk zo eigenwijs om in bijna ieder nummer een stijlbreuk of anderszins muzikale verrassing, á la Radiohead, in te bouwen. Net even buiten de gebaande americana paden te treden en stiekem te ontsporen met een psychedelische gitaarsolo in ‘Heavy Metal Drummer’, avantgardistische keyboardherrie in ‘Poor Places’ of zelfs lichte electro-rock in ‘Spiders’. Dit maakt de muzikale potpourri compleet en laat horen waarom Wilco één van de meest progressieve en spannende acts in de alternatieve country is. Halleluja: live is Wilco nog beter!
Natuurlijk, het zou van hoogmoed en gebrek aan realiteitszin getuigen om Kicking Television: Live in Chicago tot de beste live plaat aller tijden uit te roepen. Ik zou u ook graag een live plaat noemen die mij in soortgelijke extase heeft doen belanden, alleen weet ik er geen.