Bezoek aan platenzaak Sounds in Venlo

Bezoekje aan Sounds Venlo 

Gistermiddag heb ik weer een bezoekje aan Sounds in Venlo gebracht.

Enkele weken geleden was ik daar ook en heb daar een paar nieuwe albums op vinyl gekocht. De score bestond uit :

Damien Jurado - Brothers and Sisters of the Eternal Son

Courtney Barnett - The Double EP: A Sea of Split Peas  

The War on Drugs - Lost in The Dream.

Echter na het beluisteren twee tegenvallers. Kant drie van The War on Drugs klonk alsof er iemand over een kiezelpad liep, krakend en schel. Een nummer van Damien Jurado had hetzelfde.

Kijk, vinyl mag een kraak, een spettertje of tikje hebben, maar dit verwacht je niet bij nieuw vinyl.

Gemaild met Sounds. Het is geen probleem een keer terug te komen, dan worden de elpees bekeken en eventueel geruild. Ondertussen kan ik gewoon de albums beluisteren.

Gistermiddag was het zover. Bij aankomst de twee elpees teruggegeven en twee nieuwe gekregen om te beluisteren. Normaal gesproken is het niet mogelijk om nieuw,  geseald vinyl te beluisteren.

Damien Jurado helemaal ok maar The War on Drugs weer hetzelfde euvel. Je zou haast denken, ligt het aan mij, maar een medewerkster van Sounds luisterde mee en ze ervoer hetzelfde: ‘Dit klinkt voor geen meter, gewoon een partij met slechte persing.’ Deze gaat opnieuw in bestelling.

Als je bij Sounds bent, in zo een grote platenzaak, ga je natuurlijk even rondsnuffelen. De laatste tijd gaat mijn belangstelling toch meer uit naar het nieuwe vinyl. Ik verzamel sinds een jaar weer elpees. Tot nu toe kocht ik deze altijd 2^de hands. Daardoor heb ik sinds begin 2014 geen nieuwe releases meer gekocht, ook geen cd’s. Zoekend in de bakken naar titels gaat mijn voorkeur nu dus uit naar uitgekomen albums van 2013, 2014 en van dit jaar.

De score van vandaag:

Spoon - They want my Soul (2014)

Amerikaanse indierock. De band bestaat ongeveer 20 jaar en heeft al 8 albums gemaakt. Voor mij een onbekende band. Spoon is er niet voor het grote publiek en het grote publiek is er niet voor Spoon. Prima zo. Mooi album met 10 niet voor de hand liggende popsongs in een tijdsbestek van net geen 38 minuten. Kort maar goed. Kwaliteit voor kwantiteit. En de vinyl uitvoering komt ook nog uit inclusief een cd.

Billie Joe + Norah - Foreverly (2013)

 

Op het eerste gezicht hebben Norah Jones en Billie Joe Armstrong (frontman van Green Day) weinig gemeen met elkaar. Wat hen wel bindt, is een diepgewortelde liefde voor The Everly Brothers en meer specifiek de in 1958 verschenen plaat 'Songs Our Daddy Taught Us'. Een elpee met traditionals uit de rijke Amerikaanse geschiedenis. In negen dagen tijd zonder poespas opgenomen, dicht bij het origineel gebleven. Prachtig en hoe mooi deze twee stemmen bij elkaar passen.

Noah Gundersen - Ledges (2014)

Het officiële debuut van de 25-jarige Amerikaanse singer-songwriter. Wordt vergeleken met Ryan Adams. Prima, maar heeft toch een eigen geluid. De plaat is sober en kenmerkt zich door eenvoud en emotie. Mooi dubbelalbum.

Giant Sand - Heartbreak Pass (2015)

Ofwel Howe Gelb. Wat een interessante man is dit. Ik heb hem begin dit jaar samen met Grant Lee Phillips in de Studenten Kapel in Eindhoven zien optreden. Ik kende Grant Lee van Grant Lee Buffalo, maar Howe Gelb was de grote onbekende voor mij. Hij was die avond de smaakmaker van de twee en maakte op mij de meeste indruk. Na afloop van het optreden even met hem gesproken. Hij zei: ‘Alles is open in de muziek en het komt zoals het komt. Het gaat vanzelf.’

Luisterend naar het nieuwe album van  Giant Sand klopt zijn statement helemaal. Het gaat van hot naar her, maar toch valt alles op zijn plek. Veel gastmuzikanten zijn aanwezig, maar het klinkt als een geheel. Mooi album en de vinyl versie is leuk want de elpee is doorzichtig.