Michael Kiwanuka – Home Again
Na het uitbrengen van enkele fraaie EP’s en de verkiezing tot winnaar van de BBC Sound of 2012 waren de verwachtingen voor het debuutalbum van Michael Kiwanuka terecht hoog gespannen. Gelukkig worden die ook volledig ingelost op Home Again, een puur en tijdloos klinkend soul-folkalbum dat zelfs na vele draaibeurten blijft boeien en steeds dieper onder de huid kruipt.
Natuurlijk had de in Londen woonachtige singer-songwriter zijn perfecte visitekaartje afgeleverd met de vorig jaar uitgebrachte EP Tell Me A Tale, waarop naast de imponerende titelsong ook de op het album aanwezige prachtsong Worry Walks Beside Me stond.
Met zijn warme, emotievolle stemgeluid grijpt Michael Kiwanuka regelmatig terug op het rijke soulgeluid uit de jaren zestig en zeventig. Zijn grootste muzikale referentie is Otis Redding, wiens outtake-versie van Sitting On The Dock Of The Bay hij hoorde toen hij een gratis cd, bijgevoegd bij het Engelse muziekmagazine Q luisterde. Ook de soulinvloeden van zijn andere helden Bill Withers, Curtis Mayfield en Terry Callier klinken duidelijk door in zijn songs. Toch staat niet alleen de soul aan de basis van dit prachtige debuutalbum. Een goede vriend van Michael gaf hem een boxset van Bob Dylan waar hij zo van onder de indruk was dat het hem inspireerde om ook zelf krachtige, urgent klinkende folksongs te schrijven, zichzelf begeleidend op de akoestische gitaar.
Puur voor de lol en de eigen muzikale ontwikkeling begon de jonge Kiwanu, na het vele spelen in jazz-funk jamsessies met collega-muzikanten, zelf songs te schrijven. Nadat hij een aantal demo’s had opgenomen en had verspreid, werd hij door een aantal enthousiaste mensen aangemoedigd om maar vooral veel op te treden om een nog groter publiek te bereiken. Paul Butler van de band The Bees was één van deze enthousiastelingen en hij stelde voor zijn debuut EP te produceren. Na Tell Me A Tale volgden in 2011 nog de EP I’m Getting Ready en begin dit jaar de EP Home Again. Daarmee werd meteen het solide fundament gelegd voor het debuutalbum Home Again.
Het album begint meteen overtuigend met Tell Me A Tale, dat nu al kan worden aangemerkt als nieuwe soulklassieker. Met een geweldige melodielijn, een op Afrobeat gebaseerd blazersarrangement en zijn overtuigend klinkende, warme stemgeluid, weet Michael al vanaf de eerste tonen te imponeren. Meteen gevolgd door de eveneens sterke tweede single I’m Getting Ready, één van de vele hoogtepunten van het album. Want Home Again luistert namelijk als een zeer constante conceptplaat die zowel vanwege het ontspannen karakter als de emotionele diepgang indruk blijft maken. Of het nu het vrolijk klinkende I’ll Get Along is, het jazzy, met subtiele koortjes ondersteunde Bones, de meeslepende titeltrack of het emotionele Always Waiting, bijna alles wat Michael Kiwanuka ‘aanraakt’ veranderd in goud, of in ieder geval in zilver. I Won’t Lie luidt de laatste trits in van dit geweldig mooie album en is ook al weer zo’n intense song. Any Day Will Do Fine en Rest zijn voorbeelden van het bedoelde zilverwerk maar slotstuk Worry Walks Beside Me is weer het toonbeeld van een 24 karaat gouden soulfolk-song, waar hij patent op schijnt te hebben.
Net als de vorige winnaar van de BBC Sound-verkiezing 2011, Adele, denk ik dat ook Michael Kiwanuka een oude ziel in een jong lichaam vertegenwoordigd en net als haar een grote muzikale toekomst tegemoet gaat. Home Again is in ieder geval een prachtige aanzet tot een glansrijke carrière.
Nog een stukje uit de recensie van nu.nl:
BeantwoordenVerwijderenEn hoewel de nummers van Kiwanuka ontegenzeggelijk gestoeld zijn op de ambacht van de traditionele liedjessmit, zijn de uitvoeringen van zijn songs duidelijk gemodelleerd naar oude soulmuziek, met liedjesschrijvers en uitvoerend artiesten als Otis Clay, Ray Charles, Spooner Oldham, Joe South en Kip Anderson als blauwdruk.
Het album klinkt dan ook alsof het reeds omstreeks 1970 gemaakt had kunnen zijn in de Fame Studio’s of bij Chess. Dat is geheel de verdienste van producer Paul Butler, van de Britse band The Bees. Tezamen met Kiwanuka’s soulvolle en zeer beheerste, zware stemgeluid klinkt Home Again niet als de zoveelste retrosoulplaat.