Grinderman - Grinderman 2
Bron: Krenten uit de Pop 01 Oktober 2010
Gelegenheidsbands
leveren met enige regelmaat een debuut af dat er toe doet, maar er zijn
maar heel weinig gelegenheidsbands die ook nog met goede tweede plaat
op de proppen komen. Mede hierdoor had ik geen hoge verwachtingen van de
tweede plaat van Grinderman, oftewel Nick Cave en een aantal van zijn
Bad Seeds. Waar Nick Cave & The Bad Seeds de afgelopen jaren steeds
meer afstand namen van rauwe rock ’n roll, greep Grinderman met een
smerige portie garagerock en blues nadrukkelijk terug op de muziek van
The Birthday Party; de muziek waarmee Nick Cave aan het begin van de
jaren 80 de oversteek vanuit Australië waagde. De muziek van de band
kwam hard aan en oogstte alleen maar lof. In eerste instantie leken de
vooroordelen uit de eerste zin bevestigd te worden, maar hoe vaker ik
Grinderman 2 hoor, hoe beter ik deze plaat vind. Nick Cave, Warren
Ellis, Jim Sclavunos en Martyn Casey hebben ook dit keer een plaat
gemaakt die de rauwe rock ’n roll en blues hoog in het vaandel heeft
staan, maar er was dit keer ook meer oog voor details. Op het desondanks
in slechts vijf dagen opgenomen Grinderman 2 staat een beperkt aantal
tracks dat ook best op Dig Lazarus Dig!!!(de meest recente plaat van
Nick Cave & The Bad Seeds) had kunnen staan, maar het merendeel van
de tracks grijpt nog altijd terug op de hoogtijdagen van The Birthday
Party. Grinderman produceert op haar tweede plaat een enorme bak herrie,
waarin invloeden uit de garagerock, blues en psychedelica overheersen.
Heel af en toe wordt er gas teruggenomen, maar meestal is dit slechts de
voorbode van een slotoffensief dat er niet om liegt. Nu was The
Birthday Party een band met onervaren muzikanten die werd aangevoerd
door een gevaarlijke gek. De muziek van de band sloot hier naadloos op
aan. Grinderman is daarentegen een band die bestaat uit gelouterde
muzikanten en een voorman die hooguit speelt dat hij een gevaarlijke gek
is. Dat maakt verschil, maar Grinderman klinkt zeker niet als een
groepje oude mannen dat zo nodig nog eens een bak herrie moet maken.
Grinderman 2 is een plaat vol passie en energie en hier en daar wat
muzikaal vakmanschap (zelden stak een bak herrie zo knap in elkaar). Het
is een plaat die over de hele linie genomen wat minder spontaan en net
wat minder rauw is dan zijn voorganger, maar vergeleken met deze
voorganger klinkt Grinderman 2 wel intenser, indringender en urgenter.
Grinderman 2 is een waardig opvolger van het zo verrassende debuut van
de band, maar bevat eigenlijk betere songs. Alle reden dus om ook deze
Grinderman plaat te bejubelen en ondertussen alvast stiekem uit te zien
naar Grinderman 3. Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten