Mumford & Sons - Sigh No More
Bron± Krenten uit de Pop 09 December 2009
De Britse band Mumford &
Sons trok de afgelopen weken dankzij een aantal overweldigende live
optredens flink wat aandacht en lijkt hard op weg om uit te groeien tot
één van de meest veelbelovende nieuwe bands van 2009, iets wat de BBC
overigens precies een jaar geleden al feilloos wist te voorspellen. Sigh
No More, het debuut van de band uit Londen, heb ik al enige tijd
liggen, maar dankzij de associatie met een stokoude tv-serie uit de
vroege jaren 70 (Sanford And Son) was ik om onduidelijke redenen niet
erg benieuwd naar de verrichtingen van dit Britse viertal. Nieuwsgierig
geworden door alle positieve berichten over de memorabele live optredens
van Mumford & Sons, heb ik Sigh No More toch maar eens in de cd
speler gestopt en was vervolgens heel snel om. Mumford & Sons maakt
op haar debuut popmuziek vol invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek.
Sigh No More is een toegankelijke folkpopplaat, maar klinkt dankzij de
invloeden uit de country, bluegrass, rock en vooral folk lang niet zo
vrijblijvend als je op het eerste gehoor zult vermoeden. Het recept dat
Mumford & Sons gebruikt is betrekkelijk eenvoudig. De meeste songs
op Sigh No More openen betrekkelijk ingetogen, maar bouwen langzaam op
naar een climax. De rauwe en rasperige zang van Marcus Mumford en met
name de prachtige harmonieën van de vier leden van de band, stoken het
vuur zo nu en dan flink op en zorgen, in ieder geval bij mij, voor een
gevoel van euforie. Mumford & Sons is niet vies van rijke
arrangementen en met name wanneer de banjo’s en de mandolines alles uit
de kast halen dreigt overdaad, maar op één of andere manier weet de band
dit steeds net te voorkomen. Waar platen met invloeden uit de
bluegrass, country en folk meestal inspireren tot treurige gedachten is
Sigh No More een eersteklas feel-good plaat. Een plaat die dankzij de
donkere tonen op zich mooi kleurt bij het herfstweer van de afgelopen
dagen, maar je tegelijkertijd het gevoel geeft dat de zon weer gaat
schijnen en de lente is begonnen. Heerlijk! Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten