Gillian Welch - The Harrow & The Harvest
Bron: Krenten uit de Pop 01 Juli 2011
Over
de langdurige afwezigheid van Gillian Welch doen meerdere verhalen de
ronde, waarvan het verhaal dat ze ten prooi is gevallen aan een
jarenlange writer’s block het meest hardnekkige is. Feit is in ieder
geval dat het sinds de release van Soul Journey in 2003 vrijwel stil is
geweest rond Gillian Welch. Ze was vorig jaar wel te horen op de prima
plaat van haar partner David Rawlings (A Friend Of A Friend) en dook
eerder dit jaar, samen met Rawlings, op als gastvocalist bij The
Decemberists (en tekende meteen voor de mooiste tracks op het
uitstekende The King Is Dead), maar een nieuwe plaat van Gillian Welch
leek tot voor kort ver weg. Tot mijn grote verrassing ligt nu opeens The
Harrow And The Harvest in de winkel. Direct wanneer de eerste noten van
de vijfde plaat van Gillian Welch uit de speakers komen, lijkt het of
ze nooit is weg geweest. The Harrow And The Harvest ligt niet direct in
het verlengde van Soul Journey, waarop Gillian Welch experimenteerde met
een wat voller geluid, maar herinnert aan haar eerste drie platen en
met name aan Time (The Revelator) uit 200. The Harrow And The Harvest is
een uiterst sobere plaat waarop een akoestische gitaar en de stemmen
van Gillian Welch en David Rawlings de belangrijkste en vaak ook de
enige ingrediënten zijn. Gillian Welch en David Rawlings zijn nog altijd
meesters in sorteren van maximaal effect met minimale middelen,
waardoor ook The Harrow And The Harvest uiterst sober maar toch vol
klinkt. De stemmen van Welch en Rawlings kleuren zo mooi bij elkaar dat
eigenlijk iedere instrumentatie overbodig is. Ook op The Harrow And The
Harvest citeert Gillian Welch weer nadrukkelijk uit de archieven van de
stokoude folk uit de Appalachen, maar een aantal andere songs is
hoorbaar geïnspireerd door de muzikale tradities uit het diepe Zuiden
van de Verenigde Staten. The Harrow And The Harvest bevat 10 tracks en
ze zijn allemaal even mooi. Bij beluistering van de vijfde plaat van
Gillian Welch valt op dat ze er dit keer ook in slaagt om de aandacht
vast te houden in langere tracks, wat gezien het uiterst sobere karakter
van haar muziek een knappe prestatie is. Ik had maar één luisterbeurt
nodig om betoverd en ontroerd te worden door de nieuwe plaat van Gillian
Welch en sindsdien is The Harrow And The Harvest alleen maar mooier en
indrukwekkender geworden. Gillian Welch en David Rawlings doen op de zo
langverwachte nieuwe plaat eigenlijk niets nieuws, maar doen hetgeen dat
ze doen nog een stuk beter dan in het verleden. Of Gillian Welch
inderdaad is getroffen door een jarenlange writer’s block zullen we
waarschijnlijk nooit zeker weten, maar dat ze deze writer’s block
inmiddels overwonnen heeft staat na beluistering van The Harrow And The
Harvest als een paal boven water. Gillian Welch is niet alleen terug,
maar levert als je het mij vraagt ook direct de mooiste rootsplaat van
het jaar af. Bijzonder indrukwekkend. Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten