PJ Harvey - Let England Shake
Bron: Krenten uit de pop 17 februari 1011
Er
zijn maar heel weinig muzikanten met zo’n gevarieerd oeuvre als PJ
Harvey. Eigenlijk klinken al haar platen anders en hierbij gaat het niet
om details maar om uitersten. Een plaat van PJ Harvey is daarom altijd
een verrassing, al is de kwaliteit vrijwel zonder uitzondering
torenhoog. Het is een heel mooi rijtje PJ Harvey dat ik inmiddels in de
kast heb staan. Het zijn platen die in muzikaal opzicht eigenlijk
nauwelijks iets met elkaar te maken hebben, maar ze zijn me stuk voor
stuk bijzonder dierbaar. PJ Harvey’s nieuwste plaat, Let England Shake,
schaart zich direct bij de eerste beluistering onder dit inmiddels
imposante stapeltje hele mooie platen. Dat Let England Shake weer anders
klinkt dan al zijn voorgangers zal niemand verbazen. Let England Shake
is een heuse conceptplaat over PJ Harvey’s vaderland, Engeland, in goede
en slechte tijden. Het is plaat die de mosterd voor een belangrijk deel
haalt bij traditioneel aandoende Britse folk, maar PJ Harvey, zoals
altijd bijgestaan door John Parish en Mick Harvey, overgiet deze folk
met een bij vlagen wat bombastisch sausje en het op een of andere manier
toch ook altijd herkenbare PJ Harvey geluid. Opener Let England Shake
doet (mede dankzij de zweverige zang) wel wat aan Björk denken, maar de
tracks die volgen zijn op wat strijdlustig aandoende trompetten,
trommels en achtergrondvocalen na betrekkelijk sober. Naarmate de plaat
vordert wordt de instrumentatie alleen maar mooier en afwisselender,
waarbij met name het gitaarspel in positieve zin opvalt. Ondanks het
feit dat Let England Shake weer compleet anders klinkt dan de andere
platen van PJ Harvey, is het toch ook een echte PJ Harvey plaat. Het is
een plaat vol dynamiek, een plaat met ingetogen en uitbundige momenten,
een plaat die knap in elkaar zit maar ook rauw en minimalistisch klinkt,
een plaat met steeds weer anders klinkende vocalen en boven alles een
plaat die je raakt en verrast. Zoals zo vaak was ik direct weer
overtuigd door de nieuwe muzikale wending van PJ Harvey, maar de ware
schoonheid van Let England Shake en de bijbehorende diepe impact
openbaren zich pas wanneer je de plaat flink wat keren hebt gehoord. Er
zijn niet veel muzikanten die zo’n grote verscheidenheid aan stijlen uit
heden en verleden weten te combineren en er zijn er nog veel minder die
dit doen op de eigenzinnige en kwalitatief bijzonder hoogstaande wijze
waarop PJ Harvey dit inmiddels al 19 jaar doet. Met Let England Shake
levert ze niet alleen haar zoveelste meesterwerk af, maar bovendien één
van de meest indrukwekkendste platen van 2011. Tot dusver, maar ook
wanneer we in december de balans opmaken. Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten