Seasick Steve - You Can't Teach An Old Dog New Tricks
Bron: Krenten uit de pop 29 Mei 2011
De
nieuwe plaat van Seasick Steve luistert naar de fraaie titel You Can’t
Teach An Old Dog New Tricks. Seasick Steve is inderdaad al aardig op
leeftijd (hij viert dit jaar zijn 71e verjaardag) en het van zijn vorige
platen bekende kunstje mag inmiddels als bekend worden beschouwd. De
pas een paar jaar geleden doorgebroken Seasick Steve speelt op zijn
platen bluesy riffs op twee zelfbouw gitaren (waarvan er een is
uitgerust met slechts één snaar, terwijl de andere er drie telt), voegt
hier wat eenvoudige percussie (op een oud blik) aan toe en maakt het af
met een stem die minstens 50 jaar op een dieet van zware shag en whisky
is gezet. Dit doet hij ook op You Can’t Teach An Old Dog New Tricks,
maar toch klinkt deze plaat anders dan zijn voorgangers. De oude hond
uit Oakland, California, heeft wel degelijk een nieuw trucje geleerd en
het is er een om in te lijsten. You Can’t Teach An Old Dog New Tricks is
uitgebracht op het label van voormalig White Stripes voorman Jack
White, maar het is een andere muzikant wiens naam de meeste aandacht
trekt, namelijk die van Led Zeppelin bassist John Paul Jones. Jones is
een van een aantal muzikanten die op deze plaat te horen is, waardoor de
muziek van Seasick Steve net iets rijker klinkt dan op de voorgangers
van de plaat. Het is een bewering die meteen gerelativeerd moet worden,
want Seasick Steve houdt het nog altijd behoorlijk sober en smerig. Ook
op You Can’t Teach An Old Dog New Tricks trekt Seasick Steve weer wat
extra zelfbouw gitaren uit de kast en ze klinken allemaal even
bijzonder. En allemaal even rauw. Waar Seasick Steve zich in eerste
instantie beperkte tot het vertolken van de blues, is het muzikale palet
dat hij bestrijkt de afgelopen jaren veelkleuriger geworden. Ook You
Can’t Teach An Old Dog New Tricks bevat weer muzikale uitstapjes in
meerdere richtingen, al blijft het vertolken van de blues de
belangrijkste missie van Seasick Steve. Waar de vorige platen van
Seasick Steve van een gelijkwaardig niveau waren, laat You Can’t Teach
An Old Dog New Tricks op allerlei terreinen groei horen. De gitaarriffs
zijn net wat meedogenlozer, de vocalen nog wat doorleefder en de songs
beter. Het zijn misschien maar kleine stapjes, maar het levert wel een
plaat op die over de hele linie genomen beter is dan zijn voorgangers.
Seasick Steve is Seasick Steve gebleven, maar is, om maar eens een hele
foute term te gebruiken, gegroeid naar Seasick Steve 2.0. De Amerikaan
heeft zelf aangeven dat het leven wat hem betreft bij 70 begint en zet
dit kracht bij met een plaat die in eerste instantie misschien niet eens
zo heel veel indruk maakt, maar je uiteindelijk toch te pakken heeft.
Een fraai nieuw trucje van Seasick Steve dat naar veel meer smaakt. Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten