Laura Marling - Once I Was An Eagle
Bron: Krenten uit de Pop Maandag 27 Mei 2013
Laura Marling is pas 23,
maar ze heeft toch al drie bescheiden meesterwerken op haar naam staan.
Alas I Cannot Swim uit 2008, I Speak Because I Can uit 2010 en A
Creature I Don't Know uit 2011 krijgen nu gezelschap van Once I Was An
Eagle. Direct bij eerste beluistering was ik volkomen stuk van de vierde
van Laura Marling en inmiddels is de plaat tot angstige hoogten
gestegen. Het einde van de groei is nog lang niet in zicht. Op haar
debuut leek Laura Marling nog uit te kunnen groeien tot een folkzangeres
voor een heel breed publiek, maar op Once I Was An Eagle is hier weinig
van over. De vierde van Laura Marling is een lastig te doorgronden
plaat waarop Laura Marling geen compromissen sluit. Na enkele mislukte
relaties heeft Laura Marling haar vaderland de rug toe gekeerd. Ze zoekt
haar geluk nu in Los Angeles, maar afgaande op Once I Was An Eagle is
dat nog niet erg gelukt. Op haar vierde plaat maakt Laura Marling
donkere muziek die nauwelijks houvast biedt. Akoestische gitaar en de
stem van Laura Marling domineren en van songs die zich houden aan de
conventies van de toegankelijke popsong is nauwelijks sprake. Once I Was
An Eagle doet wel wat denken aan de platen die Joni Mitchell in een
heel ver verleden in hetzelfde Los Angeles maakte, maar de
overeenkomsten moeten niet overdreven worden. De donkere folksongs op de
vierde plaat van Laura Marling grijpen in muzikaal opzicht immers veel
vaker terug op de muziek uit haar vaderland dan op de muziek uit de stad
waarin ze zich nu heeft gevestigd. Once I Was An Eagle staat bol van de
invloeden uit de 60s en 70s psychedelica, heeft goed geluisterd naar de
grote Britse folkrockbands uit deze periode en is ook zeker
geïnspireerd door de weemoedige platen van Nick Drake. De plaat bevat
maar liefst 16 tracks en duurt ruim een uur. Die 16 tracks zijn
overigens maar moeilijk te onderscheiden. De songs zijn zo ver
verwijderd van het toegankelijke folkliedje dat ik beluistering van de
vierde track in eerste instantie dacht dat de eerste track nog bezig
was. Veel songs hebben ingetogen passages waarin akoestische gitaar en
de expressieve stem van Laura Marling domineren, maar dit kan zomaar
ontsporen. Hier en daar is de percussie behoorlijk uitbundig en
hetzelfde geldt voor de gitaren, strijkers en vooral de hier en daar
opduikende instrumenten uit India die het psychedelische karakter van de
plaat versterken. Laura Marling verdient alle respect voor haar lef om
een plaat als Once I Was An Eagle te maken, maar het blijkt al snel niet
alleen een lastige maar ook een zwaar verslavende plaat. Laura Marling
had al drie uitstekende platen op haar naam staan, maar de vierde is nog
vele klassen beter. Ik heb de plaat inmiddels talloze keren gehoord
maar het gevoel van euforie blijft. Laura Marling heeft een plaat
gemaakt die zich niet laat vergelijken met een andere recent verschenen
plaat. Ze doet precies wat ze zelf wil en doet dit op zo knappe en
bijzondere wijze dat diepe bewondering op zijn plaats is. Once I Was An
Eagle is, zoals inmiddels een aantal malen gezegd, geen hele makkelijke
plaat, maar als hij eenmaal onder de huid kruipt krijg je hem er echt
nooit meer onder vandaan. Met afstand de beste plaat van het moment en
dat zal nog wel even zo blijven. Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten