De Britse acteur Hugh Laurie is bij het grote publiek vooral
bekend van zijn rollen in films en series als House en Blackadder, maar sinds
kort is hij ook een gevierde blueszanger.
Pas op 51-jarige leeftijd bracht Laurie zijn debuutalbum
uit, het in 2011 verschenen Let Them Talk. Op deze door Joe Henry geproduceerde
langspeler bracht Laurie op geheel eigen wijze stokoude bluesnummers ten gehore
en op de opvolger Didn’t It Rain dupliceren Laurie en Henry die inmiddels
beproefde formule.
Henry produceerde ook recente albums van zowel Billy Bragg
als Lisa Hannigan en schreef tevens enkele nummers voor Madonna, maar verdiept
zich hier samen met Laurie in de wortels van de Amerikaanse blues, die hier
zover teruggaan als het door bluesvader W.C. Handy opgetekende plantagelied
Careless Love.
Andere bluesklassiekers die Laurie hier met succes vertolkt,
zijn Vicksburg Blues van Roosevelt Sykes (dat onder de originele titel 44 Blues
in 1929 verscheen), St. Louis Blues (in 1916 voor het eerst vastgelegd door
Prince’s Orchestra), Jelly Roll Mortons I Hate A Man Like You en Deacon Leon
Davis’ fameuze gospellied Didn’t It Rain.
Laurie tracht veelal om de oorspronkelijke intenties van de
liederen te benaderen en neemt soms een stapje terug als vocalist. Zo is Gaby
Moreno (ook te horen op Songs Cycled van Van Dyke Parks) de voornaamste
vocaliste op Kiss Of Fire en het befaamde The Weed Smoker’s Blues en
blueslegende Taj Mahal op Vicksburg Blues.
Jean McClain zet een voortreffelijke vocale bijdrage neer op
Bessie Smiths Send Me To The ‘Lectric Chair. Laurie kiest niet immer voor het
voetlicht. Wanneer hij dat wel doet, zoals op Evenin’ van Cab Calloway, One For
My Baby van Fred Astaire of Dr. Johns Wild Honey, dan doet hij dat met dezelfde
overtuiging als in zijn acteercarrière.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten