cd: The Departed - Adventus

The Departed - Adventus

Bron: www.rootstime.be

Wat krijg je als je alle grote rockplaten uit de jaren 70 in een blender mikt en er vervolgens de ultieme rockplaat van smeedt? Waarschijnlijk iets als: "Adventus" van de uit Texas afkomstige band The Departed. Ook het vorige album "This Is Indian Land" (2011), toen nog opererend onder de naam Cody Canada & The Departed, was een stevig rootsrock album. "This Is Indian Land" werd dan ook twee jaar geleden bejubeld door menig rockjournalist en is goed voor vele speeluren in de cd-spelers van een ieder die oerdegelijke rockmuziek met een flinke dosis country een warm hart toedraagt. Dit was niet verwonderlijk als je weet dat de frontman van deze formatie 15 jaar fungeerde bij de band Cross Canadian Ragweed. Voor hun opvolger is de naam de band gewoon ingekort tot The Departed, en neemt Cody Canada onverminderd zijn plaats in tussen bassist Jeremy Plato, gitarist Seth James, toetsenist Steve Littleton en drummer Chris Doege. Het valt niet mee om een plaat als "This Is Indian Land" te overtreffen of zelfs maar te benaderen en opvolger "Adventus" heeft daarom niet relatief lang op zich laten wachten, maar ze slagen hierin met verve, want zodra de eerste noten van de eerste song "Worth the Fight" uit de speakers knallen weet je echter dat het goed zit. Ook op "Adventus" citeert The Departed nadrukkelijk uit de rockmuziek uit de jaren 70, maar toch is "Adventus" geen herhaling van zetten. Op hun nieuwe plaat tapt The Departed immers uit een net wat ander vaatje. "Adventus" klinkt wat verfijnder en uitgebalanceerder dan zijn voorganger en bevat bovendien meer invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, waardoor The Departed wat dichter tegen The Black Crowes in hun beste jaren aankruipt.

Verder klinkt The Departed in muzikaal opzicht hechter en zijn de songs van de band veelzijdiger en complexer geworden. Waar de voorganger leunde op vooral covers van songwriters uit Oklahoma, bestaat het gebodene nu uit eigen materiaal. Terwijl we nu nog steeds verwijzingen vinden naar Cody Canada en The Departed, lijkt er een subtiele verschuiving van een frontman / begeleidingsband naar alle leden van de band. Canada is op vele manieren zowiezo nog de man achter deze groep, maar hij is niet de enige. De aangename klanken op deze plaat zijn bovendien steeds weer verpakt in songs die flink wat talent laten horen, waardoor de plaat eigenlijk geen zwakke momenten kent. Ongeveer de helft van de tracks op "Adventus" hebben Seth James als leadzanger, voormalig Ragweed bassist Jeremy Plato zingt er ook ééntje en dan is er nog dat mooie instrumentaaltje "Mark It Wrong". Hun nieuwe plaat verkent niet alleen de archieven van rockmuziek uit de jaren 70, maar schuwt ook andere uitstapjes niet, zo vinden we het iets klassieke southern rock geluid in "Burden", funk in "Cold Hard Fact" en Americana in "Hobo". Maar het is zeker niet een rustige, laid back plaat geworden. Fans van het zwaardere werk gaan zeker het robuuste gitaarwerk, het geraffineerde toetsenwerk en het gedreven drumwerk lusten. Canada's songs herinneren ons aan Ragweed, hoewel ze een beetje meer complexer, meer volwassen zijn. Hij heeft die stem, de stem van Ragweed zoals wij die kenden, en zijn unieke manier van frasering (zowel dan als zanger en songwriter) is gewoon moeilijk te beschrijven, maar onmiskenbaar. En anderzijds duwt Seth James zijn inbreng meer naar de straight ahead blues rock. Hij zoekt zelfs gospel op in een paar rockende tracks. Zijn zang en gitaarwerk zijn daarbij schoon en helder, door hem gebracht met geïnspireerde bezieling. Het Seth James geluid is feitelijk de grote verandering van Ragweed naar The Departed.

Op basis van het bovenstaande zou je zomaar kunnen concluderen dat The Departed het schaamteloos rocken verleerd is, maar dat is gelukkig niet het geval. Ook "Adventus" is weer een fantastische rockplaat, er is alleen net iets langer over nagedacht en net iets meer zorg aan besteed. Stevig en gedreven rock vinden we in "Prayer For The Lonely", "Blackhorse Mary", "Demons" en "Flagpole". Met name deze invloeden hebben de muziek van The Departed verrijkt, waardoor "Adventus" net zo verrassend is als zijn vanuit het niets komende voorganger. Waar "This Is Indian Land" met zijn meer country invloeden, direct bij eerste beluistering reeds een imposante indruk maakte, is "Adventus" wat meer een groeiplaat. Een groeiplaat met bijzonder veel allure, want wat is The Departed een fantastische band. Waar de grote rockbands uit de jaren 70 vele jaren nodig hadden om een min of meer definitief geluid te ontwikkelen, maakt The Departed relatief snel na hun doorbraakplaat een grote sprong. Met "Adventus" kan The Departed nog alle kanten op, maar dat één van de grote rockbands van de laatste jaren zich heeft aangediend is wat mij betreft zeker. De hoes van het album was misschien al een tip, een foto gemaakt tijdens een Led Zeppelin-concert van een politieman met een kogel in het oor tegen de geluidsoverlast, maar eens we nu de plaat beluisterd hebben, zijn we meer dan tevreden met hun nieuwe gekozen richting. "Adventus" is gewoon een bijzonder aangename en waanzinnige rockplaat.