CD Sam Lee Ground of it's Own

 Sam Lee Ground of it's Own

Recensie I

Voor wie er niet in thuis is of mee opgegroeid, is traditionele folk niet meteen een genre dat echt uitnodigt je erin te verdiepen. Puur, onopgesmurkt, en melodisch vaak beperkt – weinigen zullen zich in elk geval de moeite getroosten. Van oudsher is geprobeerd dat probleem op te lossen door traditionele folk te koppelen aan andere muziekstijlen, met folkrock als bekendste voorbeeld, maar daarbij ging het pure aspect van de muziek vaak verloren. Het is dus altijd een uitdaging gebleven traditionele folk zo te moderniseren dat  het pure karakter in stand bleef. De jonge Britse folkzanger Sam Lee biedt uitkomst. Zijn variant blijft heel dicht bij de a capella oorsprong van folk, maar voegt net voldoende eigenheid en moderniteit toe waarmee hij een hedendaags publiek moet kunnen aanspreken. Op Ground Of It’s Own waarborgt vooral Lee’s emotioneel indringende, aardse zang het traditionele karakter van de muziek. De subtiele begeleiding door een telkens wisselend arsenaal aan spannende, traditionele en exotische instrumenten laat een heel nieuw folkgeluid ontstaan dat tegelijkertijd heel puur aandoet en volkomen afwijkt van wat we al kennen.

Recensie II

Deze jonge Engelsman staat voor de origineelste – en daarmee dapperste – revitalisering van traditionele Britse folkmuziek van de laatste tijd. Oude traditionals als The Ballad Of George Collins maakt hij zich dermate eigen dat hij de juiste sfeer precies raakt, ondanks een vaak onverwachte aanpak en stijl. Hij bant de voorspelbare gitaar uit en introduceert naast viool, cello, banjo, lome trompetten, mondharp en trombone zonder blikken of blozen exotische instrumenten als sruti-box (Indiaas drone-handorgeltje) en gamelan-achtige klankschalen. Zijn aangename stem en akoestische invulling doen de rest. Het wonderlijkste folkalbum van 2012.