Sean Rowe - The Salesman And The Shark
Bron: Krenten uit de pop 24 Augustis 2012
Magic, de vorige plaat van de Amerikaanse singer-songwriter Sean Rowe, omschreef ik anderhalf jaar geleden als een magische plaat die je compleet van je sokken blaast, waarna ik de plaat uitriep tot onbetwist meesterwerk. Ik stond zeker niet alleen in mijn positieve woorden over de tweede plaat van de Amerikaan. Ook alle gerenommeerde muziektijdschriften in binnen- en buitenland kwamen superlatieven tekort en prezen Magic stuk voor stuk de hemel in. Dat het ondanks meerdere pogingen toch niet echt wilde lukken met de plaat van Sean Rowe (wiens debuut jaren eerder ook al roemloos ten onder ging) blijft voor mij een groot raadsel, maar Sean Rowe is gelukkig niet bij de pakken neer gaan zitten en probeert het gewoon nog een keer met een nieuwe plaat. Om de kans op succes te vergroten is The Salesman And The Shark nog veel beter dan zijn voorganger, wat gezien het niveau van deze voorganger een prestatie van formaat mag worden genoemd. Op The Salesman And The Shark doet Sean Rowe geen wezenlijk andere dingen dan op Magic, maar op alle fronten is groei te horen. Dat begint bij de fraaie instrumentatie, die nog altijd grotendeels akoestisch is en waarin gitaar en piano prachtig worden ondersteund door fraai gearrangeerde strijkers. The Salesman And The Shark klinkt niet alleen mooier dan zijn voorganger, maar is ook gevarieerder. In een beperkt aantal songs voert Rowe het tempo flink op waardoor de plaat over meer dynamiek beschikt dan Magic, wat het luistergenot ten goede komt. Sean Rowe was op Magic al een getalenteerd verhalenverteller en songwriter, maar laat op The Salesman And The Shark horen dat hij ook op dit terrein is gegroeid. Bijna alle songs op de plaat maken direct bij eerste beluistering een onuitwisbare indruk en zijn vrijwel zonder uitzondering voorzien van subtiele verrassende wendingen en mooie verhalen. De meeste groei hoor ik echter in de zang. Sean Rowe beschikt over een uniek stemgeluid, dat lijkt samengesteld uit het beste van Leonard Cohen, Van Morrison, Stuart Staples, Tom Waits en Jeff Buckley. Het is een zwaar en donker stemgeluid dat bijna angst in boezemt, maar de stem van Sean Rowe blijkt veelkleurig en komt, met name wanneer de Amerikaan zijn ziel en zaligheid in zijn muziek legt, zo nu en dan ook aardig in de buurt van de stem van Jeff Buckley. Rowe zingt op The Salesman And The Shark met zoveel gevoel en passie dat het wat mij betreft nagenoeg onmogelijk is om niet te vallen voor de verleiding van deze plaat. Ik had al na enkele seconden kippenvel en dat heb ik eerlijk gezegd nog steeds wanneer ik naar The Salesman And The Shark luister. Ik ben volgens mij aardig verwend wanneer het gaat om kwalitatief hoogstaande singer-songwriter platen, maar de emotie en schoonheid van de derde plaat van Sean Rowe blijft me verbazen. Magic noemde ik anderhalf jaar geleden al een meesterwerk. The Salesman And The Shark is dit predicaat voorbij. Sean Rowe heeft een plaat van een buitenaardse schoonheid gemaakt. Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten