CD The Wooden Sky - Every Child a Daughter, Every Moon a Sun

The Wooden Sky - Every Child a Daughter, Every Moon a Sun

Bron: Rootstime.be

Wie de naam van het uit Toronto, Canada afkomstige indie-rock collectief The Wooden Sky onbekend in de oren klinkt, zal na de eerste beluistering van hun derde album "Every Child a Daughter, Every Moon a Sun", onmiddellijk overtuigd zijn van hun groot potentieel. The Wooden Sky verlegt echt grenzen met een origineel, eigen geluid en arrangementen, die gedragen door de krakende stem van frontman Gavin Gardener, ons een aparte en schitterende gelaagde mix van alt-country en rock en aflevert. In Canada zit hun bekendheid duidelijk in de lift en hier in Europa kan met deze knappe nieuwe release hun doorbraak niet uitblijven.

The Wooden Sky weet op “Every Child a Daughter, Every Moon a Sun” weidse, filmische sfeerbeelden te scheppen en laat tegelijkertijd hartverwarmende en donkere emoties opwellen met gebruik van stemmen en juist geplaatste instrumentale accenten. Het gaat hem hierbij dikwijls om niet meer een fijne pianoaanslag, een gitaartokkel of een in de achtergrond echoënd koortje of keyboard, maar het zijn deze details die, zoals in de fijnste keuken, het doordringende stemgeluid van Gavin Gardner gepast kruiden.

Een plaat waar alles zo perfect in elkaar valt is zelden te horen. Het duo Howard Billerman (Arcade Fire, Vic Chesnutt) en Radwan Moumneh hebben in de Hotel2Tango studio in Montreal knap werk geleverd. De grootste eer gaat natuurlijk naar het viertal van de The Wooden Sky dat buiten frontman Gardener nog mag rekenen op Andrew Wyatt (bas, stem), Simon Walker (piano, stem, gitaar), Andrew Kekewich (percussie) en gastmuzikanten violist Edwin Huizinga (The Mars Volta), trompettist Shaun Brodie en trombonist Tom Richards.

“Every Child a Daughter, Every Moon a Sun” is een plaat waarvoor je rustig de tijd moet nemen om elk detail in je op te nemen. Ze verdient een luisterend oor, dat ook oog heeft voor de de treffende instrumentale accenten, die bij elke beluistering dieper onder je huid kruipen en de intrigerende en dikwijls mysterieuze teksten extra diepgang geven.

Het album opent met drie songs die onmiddellijk naar de repeatknop doen grijpen. Het beklijvende mooi gearrangeerde ”Child Of The Valley", dat in country folk stijl op akoestische gitaar start als een vredig kabbelend bergriviertje, maar gaandeweg zich niet enkel profileert met de knappe zang van frontman Gavin Gardener en de ijl hoge tweede stem van Simon Walker, maar ook verrast met een explosieve, feestelijke Balkan explosie in het refrein, waar een opwellende elektrische gitaar en de kletsende Arcade Fire percussie van Andrews Kekewich het mooie weer maken . De song bouwt hemels op naar deze climax met ijle Jim James koortjes, een druppelende piano en snijdende vioolnoten van Edwin Huizinga. "Angelina" kerft dan weer in je ziel met een messcherpe elektrische gitaar, een van emotie trillend keyboard en plechtige harmonieën in een treurend slenterende countrywals, over een liefde die duidelijk diepe sporen heeft nagelaten. Helemaal stil word je van het hulpeloze en tedere "Dancing At My Window", waar de subtiele instrumentatie en de snijdend droeve stem van Gardener de woorden ”Sometimes It Gets So Dark That I Wonder How I’ll Find The Light", nog schrijnender maken.

Het zijn echter niet altijd donkere en mysterieuze gevoelens die door de hoofden van The Wooden Sky spoken. In de verliefde, fifties klinkende slow "Take Me Out" kan je zelfs moeilijk een romantische doewop onderdrukken, terwijl je bij de zwoele koortjes en de heldere Spaanse gitaartokkel in "Malibu Rum" niet anders kan dromen van Bossanova, tango, palmbomen en parelwitte stranden.

In de eerste plaats zijn The Wooden Sky echter meesters in het creëren van de juiste sfeer door stemmen en instrumenten perfect te versmelten met bepaalde emoties. Het zoveelste kunstig staaltje hiervan leveren ze af met de droeve en tegelijkertijd plechtige begrafenisstemming die ze scheppen bij het onafwendbare afscheid van een stervende dierbare in "Your Fight Will Not Be Long", dat in reflectie instrumentaal rouwend uitdeint op de treurende tonen van trombone en trompet en een in de verte om hulp roepende synthesizerkreet.

The Wooden Sky, “Every Child a Daughter, Every Moon a Sun” een naam om in het vet bovenaan je verlanglijstje te zetten. Yvo Zels